Jestem uzależniona od internetu, ale zamierzam z tym walczyć.

Może to i XXI wiek, może nawet to jest zupełnie normalne. Ale mnie to zwyczajnie denerwuje. Stoję w kolejce, wyciągam telefon, patrzę na niego (co jest przecież bez sensu) i odkładam. Czekam, aż zagotuje mi się woda na herbatę - zerkam do telefonu bo przez te 5min i tak przecież nic nie zrobię. Mam średnio interesujący wykład? Spędzam go pisząc z kimś znajomym. Niestety zazwyczaj o niczym. Przychodzi do mnie koleżanka, mówi co zrobić jej do picia... a potem patrzę na nią i widzę, że może i coś do niej dociera, ale bardziej interesuje ją jej tablica na fejsie. A już totalnie drażni mnie, gdy ktoś prowadzi z telefonem w ręku. Serio, uważam, że pewne rzeczy są dla mądrych ludzi... dla baranów - mleko.

Coraz więcej młodych ludzi nosi okulary. Coraz więcej robi mega błędy (dumnie mogę powiedzieć, że ja się do nich nie zaliczam bo kiedyś robiłam jeszcze gorsze i jeszcze więcej) :-P

Ale najbardziej wkurza mnie w tym wszystkim fakt, że to nie rozwija i nie jest produktywne. Ja cierpię na odwieczny brak czasu. Czym bym się nie zajmowała - ciągle mi go brakuje. Chyba nawet wiem dlaczego.

Wczoraj, spędziłam przed telefonem i komputerem 8h 5min. Serio. 

Na swoją obronę, mogę powiedzieć, że jestem w trakcie pisania pracy licencjackiej, artykułu, planowania prezentacji na konferencje i poszukiwania tematu i literatury, codziennie muszę też odbierać i wysyłać mejle + dopinać jakieś tam projekty i inne zobowiązania.

Ale z uwagi na to, że przez cały dzień zapisywałam czas trwania mojego bycia online wiem też, że poranne wejście na chwilkę podczas przygotowywania porannej herbatki (tej ratującej życie) zajęło mi 20min na niepotrafięokreślićco. 

Jasne, pewne sprawy musiałam załatwić, ale uważam, że gdyby nie fejsik włączony w tle i przerywy w pisaniu - na licencjat zamiast 5h straciłabym 3. A pozostałe dwie mogłabym spożytkować na spacer, naukę, czytanie książki, planowanie artykułu na bloga czy interesujący artykuł lub chociażby gazetkę. Nie, nie bieganie - bo wczoraj był dzień nóg.

Ze znajomymi mogę przecież spotykać się na saunie zamiast messengerze. Da się połączyć przyjemne z pożytecznym, więc dlaczego tego nie robie?

Nie wiem. Ale zaczęłam od zrobienia najgorszego. Rozliczenia się przed samą sobą z tego co wyprawiam, bez oszustw. A nawet przyznałam się do tego publicznie. AŁĆ.

Jestem uzależniona od porannego czytania blogów jak w dzieciństwie Drużyny A czy MacGyver'a.